Kiedy dostałem rozpisany kalendarz z wpisami na Blogosferę i zobaczyłem, że mam wpis na 15 sierpnia od razu pomyślałem, że mam temat określony z góry. Uroczystość Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny, dzień szczególny dla katolików, dzień radości z umieszczenia Matki Bożej z duszą i ciałem w Królestwie Niebieskim. Tysiące pielgrzymów w 65 pielgrzymkach na ten dzień przemierza Polskę, aby wspólnie radować się na Jasnej Górze. Nie będę jednak prowadził rozważań na temat dogmatu o Wniebowzięciu Maryi oraz nie będę opisywał znaczenia pielgrzymowania w życiu chrześcijanina. 15 sierpnia to dzień Matki Bożej z Rokitna, Matki Bożej Zwycięskiej, Matki Bożej z Kalwarii Pacławskiej, Matki Bożej Chwalebnej i z pewnością wiele innych kościołów, parafii obchodzi w tym dniu święto patronalne. Chcę przedstawić historię parafii, dzielnicy, o której możemy powiedzieć, że Matka Boża Chwalebna zmieniła życie mieszkańców.
Pallotyni w Brazylii prowadzą pracę duszpasterską w Manaus w parafii Matki Bożej Chwalebnej (Nossa Senhora da Glória). Jest to parafia położona blisko centrum metropolii. Na początku XX wieku, kiedy miasto zaczęło się rozwijać i w dzielnicy Aparecida obok Igarapé São Raimundo (Igarapé to amazoński ciek wodny pierwszego w formie długiego ramienia rzeki lub kanału. Charakteryzuje się płytkością oraz tym, że biegnie niemal w środku lasu), utworzono instalacje przemysłowe, powstała dzielnica, gdzie zamieszkali robotnicy z pobliskich zakładów. W 1912 r. otworzono w niej Rzeźnię Miejską, od której wzięła się pierwotna nazwa osiedla – Matadouro (Rzeźnia). To właśnie w niej dokonywano całego uboju na potrzeby rozwijającego się miasta Manaus. W latach pięćdziesiątych ubiegłego wieku osiedle zaczęło się rozrastać i powstała dzielnica. W niej osiedliło się wielu ludzi przybyłych z głębi Amazonii, szukając lepszego życia w mieście i uciekając przed dorocznymi wielkimi zalewami rzek. Mieszkańcy otrzymali małą figurkę Matki Bożej Chwalebnej (Nossa Senhora da Glória). Figurka wędrowała po domach, a ludzie odmawiali przy niej różaniec i rozpoczęli odprawiać nowennę ku czci Nossa Senhora da Glória. W tym samym czasie dzielnica stanowiła część parafii św. Rajmunda, gdzie pracowali Ojcowie ze Zgromadzenia Ducha Świętego i oni prowadzili duszpasterstwo.
Zbudowali kaplicę, szkołę, a następnie kościół Nossa Senhora da Glória. Na cześć świętej dzielnica została nazwana jej imieniem. W kronice parafialnej dokonano takiego wpisu: „15 sierpnia 1959 r. o godzinie 16.30 wyruszyła procesja ku czci Nossa Senhora da Glória. Procesja opuściła swoją dawną kaplicę, niosąc nie tylko figurę Patronki, ale wszystkie obrazy. Wyszli w procesji, aby już nie wracać do kaplicy, ale oficjalnie wejść do nowego kościoła. W obecności wielu osób arcybiskup João de Souza Lima poświęcił nowy kościół. Następnie arcybiskup odprawił pierwszą Mszę Św. […] W tym czasie kościół nie był ukończony: brakowało wieży, tynków wewnątrz i na zewnątrz, okien itp., ale wolą arcybiskupa było, aby w tym dniu pobłogosławić kościół. Warto wspomnieć o niezwykłej współpracy ludzi z dzielnicy Gloria, którzy niestrudzenie przed i w trakcie budowy czynili starania, przywożąc kamienie, piasek i cegły na budowę, ofiarowując środki finansowe…”. 1 stycznia 1963 roku została utworzona parafia Nossa Senhora da Glória – Matki Bożej Chwalebnej.
Pod koniec 1992 roku parafia została powierzona opiece księży pallotynów, którzy byli już obecni na terenie archidiecezji Manaus w Novo Airão i szukali parafii w mieście dla wsparcia misji. 25 października 1992 r. ks. Zbigniew Dobek SAC został proboszczem parafii.
W piątki Wielkiego Postu na ulicach parafii odprawiana jest Droga Krzyżowa. Jest ona ułożona w taki sposób, aby przejść ulicami całej parafii, modląc się przed domami ludzi. W ten sposób każdy z mieszkańców parafii może złączyć swoje cierpienie ze zbawczym cierpieniem Jezusa. Każdego roku, od maja do sierpnia, poziom wód podnosi się. Rio Negro występuje z brzegów, a co za tym idzie wiele ulic powstałych na Igarapé jest zalanych. Mieszkańcy przemieszczają się na prowizorycznych drewnianych pomostach, a woda znajduje się pod drewnianymi domami wybudowanymi na palach. Dzieci nie mają gdzie się bawić. Stojąc przed tym problemem od 1995 r. proboszcz wraz z Duszpasterstwem Dzieci (Pastoral da Criança) zaczął organizować w miesiącach maj, czerwiec i lipiec przedszkole dla dzieci z zalewanych części parafii.
Na początku roku 1999 r. proboszczem parafii został Stanisław Krajewski SAC. Jego wielka gorliwością w pracy spowodowała większe oddanie ludzi wiernych. Obok kultu maryjnego kościół staje się ośrodkiem kultu Miłosierdzia Bożego. W Niedzielę Miłosierdzia Bożego z kościoła wyrusza wielka procesja z obrazem Jezusa Miłosiernego w kierunku katedry w Manaus. Ks. Stanisław szerzył miłosierdzie nie tylko modlitwą, ale i bardzo konkretną pracą. Zauważywszy, że przedszkole „powodziowe”, który istniało w centrum parafialnym wybudowanym na palach, podczas zabaw dzieci całe się trzęsło i kołysało. Był potrzebny generalny remont. Tak powstał na terenie wolnym od zalewania murowany dom dla dzieci z porządną kuchnią. Codziennie korzystało z niego około 100 dzieci. W 2013 roku w wyniku modernizacji miasta, domy na palach zostały zburzone przez miejscowe władze, kładąc jednocześnie kres świetlicy środowiskowej.
15 sierpnia 2009 roku parafia obchodziła Złoty Jubileusz. Punktem kulminacyjnym obchodów była procesja, która przeszła ulicami dzielnicy z wizerunkiem Nossa Senhora da Glória. W procesji uczestniczył abp. Luís Soares Vieira, ordynariusz archidiecezji Manaus. Bezpośrednio po procesji rozpoczęła się Msza świętej, podczas której Arcybiskup przypomniał, jak ważne jest, aby Matka Boża była naszą Matką. Mówił też o radości, jaką odczuwa się od 50 lat, ponieważ mieszkańcy Manaus mogą uczestniczyć we Mszach i wielbić Boga w tej świątyni i patrzeć, jak Maryja zmienia dzielnice.
