Chciałbym nieprzekonanych przekonać, a już przekonanych utwierdzić, że Bieszczady to jeden z najpiękniejszych regionów Kraju nad Wisłą, a o tej porze roku, kiedy ferie barw liściwia wszelakiego tuż przed swym ostatecznym przeznaczeniem dostarczają nadpodaży wrażeń estetycznych, to nawet najpiękniejszy. Wędrując po wielokroć bieszczadzkimi szlakami z pallotyńskiej bazy wypadowej, czyli nadsolińskiej parafii, punktami podziwu i wytchnienia były i są piękne cerkwie – świadkowie bogatej historii tego skrawka ziemi. Często można w nich spotkać ikony dwojga świętych św. Mikołaja i św. Paraskiewy.
O ile pierwszy święty wywołuje skojarzenia jednoznaczne i cyklicznie wzbudzane w telewizyjnych reklamach od 3 listopada po Boże Narodzenie, o tyle druga święta – Paraskiewa – brzmi bardzo egzotycznie. Okazuje się, że ta bułgarska średniowieczna mniszka patronuje ok. 30 cerkwiom w całej Polsce, jest bardzo znana i czczona na Bałkanach. Wiodła ascetyczne życie na pustyni jordańskiej naśladując pierwszych chrześcijańskich eremitów. Zmarła mając 27 lat. Imię jej – Paraskiewa – przetłumaczone z języka greckiego oznacza piątek – miało to zapewne związek z czczeniem przez nią Męki Jezusa. Piątek jest tradycyjnie w Kościele katolickim dniem wspominania wydarzeń pasyjnych. Tradycyjnym dniem postu i ascezy, która ma nas przygotować na przyjęcie cierpienia i nieuchronności fizycznej śmierci.
W świeckim przesądnym wydaniu piątek 13 stał się dniem pechowym. Zbieg 13 i piątku przypada przynajmniej raz w roku i maksymalnie 3 razy w roku. Jego zła sława związana jest z wydarzeniem historycznym: 13 października 1307 r. templariusze zostali fałszywie oskarżeni przez Króla Francji Filipa IV o herezję. W Grecji i Hiszpanii nośnikiem tej samej zabobonnej treści jest wtorek 13, a we Włoszech piątek 17.
Powstał nawet termin na określenie syndromu chorobliwego lęku przed piątkiem 13 i nazywa się paraskewidekatriofobia. Nie dajmy się ogarnąć lękiem – to Bóg jest Panem dziejów, czasu i także każdego piątku 13.
