Adwentowe Lectio Divina

Niedziela I tygodnia Adwentu

  • Lectio

Przeczytaj powoli i uważnie tekst Mk 13,33-37. O czym ten tekst ci mówi? Które Słowo przykuwa Twoją uwagę?

  • Meditatio

Ile razy doświadczyliśmy już w naszym życiu końca, bezpowrotnego końca czegoś, albo kogoś. Koniec bezpiecznych dni w łonie matki, a potem koniec całkowicie beztroskiego dzieciństwa i pierwszy dzień w szkole, a potem koniec czasu szkoły i początek życia zawodowego, a potem koniec narzeczeństwa i dzień ślubu, a potem koniec życia z kimś bliskim, w dniu jego śmierci. Pandemia tym bardziej uświadamia nam jak to wszystko jest blisko. Jak możliwe. Jak na wyciągnięcie dłoni, albo na jeden oddech. A jeszcze koniec jakiejś relacji, koniec jakiejś możliwości…. Koniec.

A dzisiaj, na początku kolejnego w naszym życiu Adwentu, nietypowego, bo w czasach zarazy, Słowo Boże przypomina nam jeszcze raz, że także świat, ten świat, w którym żyję zmierza do bezpowrotnego końca. Nie będzie żadnej kserokopii, żadnych powtórek i „riplejów”. Będzie koniec! Nie wiemy kiedy. Rozmaici duchowi hochsztaplerzy i religijni cwaniacy próbują nam wmówić konkretne daty. Na razie były same pudła. Chrześcijanie, którzy za takimi przepowiedniami idą i im wierzą, sprzeciwiają się swojej wierze. Chrystus mówi tylko tyle, że koniec będzie, że nie wiadomo kiedy on będzie i że będzie nagły. Przyjdzie jak pan domu, niespodziewanie wracający z długiej i dalekiej podróży, albo niczym złodziej w nocy, jak na innym miejscu mówi Ewangelia. Ani pan domu wracający do siebie, ani tym bardziej złodziej nie uprzedzają o swoim przyjściu…

Skoro więc tak będzie i skoro nie wiadomo, kiedy to będzie, to jesteśmy wezwani, by ciągle być przygotowanymi, by nie spać, nie tkwić w letargu. By czuwać! Wykonywać powierzone nam zajęcia tego życia, dbać starannie o wszystko, o co mamy do zadbania, a jednocześnie mieć otwarte ucho wewnętrzne, wytężony słuch wiary, by nie przegapić żadnego, najmniejszego nawet szmeru Jego kroków.

  • Oratio

Módl się parafrazą dzisiejszej kolekty mszalnej: Wszechmogący Boże, spraw, abym przez dobre uczynki przygotował się na spotkanie przychodzącego Chrystusa, a w dniu sądu zaliczony do Jego wybranych, mógł posiąść Królestwo Niebieskie…. Proś Pana o zdolność do miłości praktycznej, nie tylko tej w słowach, ale do miłości, która wyraża się przede wszystkim w konkretnym czynieniu konkretnego dobra.

  • Contemplatio

Patrząc na zegar rejestrujący upływający czas uwielbiaj Boga za ten kolejny Adwent w Twoim życiu, który przypomina o tym adwencie, którym jest Twoje życie. Powtarzaj słowa Psalmu 80, który brzmi dziś w liturgii: „Powróć Panie Zastępów, wejrzyj z nieba, spójrz i nawiedź tę winorośl. Chroń to, co zasadziła Twoja prawica, latorośl, która umocniłeś dla siebie”.

  • Actio

Zadzwoń do kogoś i spróbuj dać mu trochę nadziei. Adwentowej.