HOMILIA NUNCJUSZA APOSTOLSKIEGO W POLSCE ARCYBISKUPA SALVATORE PENACCHIO
Czcigodni Kapłani, Drodzy Siostry i Bracia w Chrystusie
Dziś gromadzimy się, by celebrować jubileusz 100 lat obecności Księży Pallotynów w Ząbkowicach Śląskich. Dziękujemy dobremu Bogu za trud ich pracy. Pierwsi Pallotyni przybyli na to miejsce, aby kontynuować mandat apostolski nauczania wszystkich narodów i czynienia uczniów Pana. Dziś patrzymy na zewnętrzne struktury, ale i jesteśmy wdzięczni za to co niewymierne w hierarchii ludzkich miar: sakramenty, homilie, które kształtowały życie duchowe uczniów Chrystusa.
1 Owoce pracy duszpasterskiej, za które dziękujemy były oparte na solidnej bazie charyzmatu księży Pallotynów. Charyzmat pallotynów zawiera się w zawołaniu „Miłość Chrystusa nas przynagla!”, a patronką stowarzyszenia jest Maryja, Królowa Apostołów. Pallotyni składają przyrzeczenia czystości, ubóstwa i posłuszeństwa. Żyją radami ewangelicznymi oraz zobowiązują się do zachowania wspólnoty dóbr i przestrzegania ducha służby. Głównymi zadaniami pallotynów są: apostolstwo świeckich, inicjatywy ekumeniczne, działalność misyjna, troska o niewierzących, apostolstwo społeczne oraz popieranie i stosowanie mass mediów w ewangelizacji.
„Miłość Chrystusa przynagla nas” (2 Kor 5,14). Św. Paweł poprzez cytowaną aklamację mówi nam, że miłość do której głoszenia jesteśmy wezwani, jest miłością jednającą, wypływającą z serca ukrzyżowanego Zbawiciela. Jesteśmy wezwani, by być „posłannikami Chrystusa” (2 Kor 5, 20). Do nas należy posługa pojednania. Głosimy Dobrą Nowinę nieskończonej miłości, miłosierdzia i współczucia Boga. Głosimy radość Ewangelii, gdyż Ewangelia jest obietnicą łaski Boga, która jedyna może przynieść pełnię i uzdrowienie naszego zniszczonego świata. Może ona zainspirować budowę naprawdę sprawiedliwego i odkupionego porządku społecznego.
Bycie posłannikami Chrystusa oznacza przede wszystkim zaproszenie każdego do ponownego osobistego spotkania z Panem Jezusem (Evangelii gaudium, 3). Głoszona Ewangelia jest także wezwaniem do nawrócenia, do dokonania rachunku naszych sumień, jako jednostek, a także i jako wspólnoty. Ewangelia wzywa poszczególnych chrześcijan do życia uczciwego, prawego i do troski o dobro wspólne. Ale wzywa także wspólnoty chrześcijańskie, aby tworzyły „kręgi prawości”, sieci solidarności, które mogą doprowadzić do objęcia i przekształcenia społeczeństwa swym proroczym świadectwem. Ubodzy są w centrum Ewangelii, w sercu Ewangelii. Gdybyśmy usunęli ubogich z Ewangelii, to nie moglibyśmy zrozumieć całego orędzia Jezusa Chrystusa.
Św. Paweł wyjaśnia, co to znaczy. Oznacza to odrzucenie perspektyw światowych i postrzeganie wszystkiego na nowo w świetle Chrystusa. Oznacza to, że jako pierwsi dokonujemy rachunku sumienia, uznajemy nasze słabości i grzechy, i podejmujemy drogę nieustannego nawrócenia. Jak moglibyśmy głosić nowość i wyzwalającą moc krzyża innym, jeśli sami nie pozwalalibyśmy Słowu Bożemu, by wstrząsnęło naszym samozadowoleniem, naszym lękiem przed zmianami, naszymi małostkowymi kompromisami ze sposobami działania tego świata, naszą „światowością duchową” (por. Evangelii gaudium, 93)?
2. Drugim filarem charyzmatu jest nabożeństwo do Maryi – Matki, Mistrzyni i Królowej Apostołów. Jest ono pierwszym i najstarszym nabożeństwem w Kościele. Maryja jest punktem wyjścia w dziele zbawienia, od Niej bierze początek zbawienie świata. Jest Ona drogą do Jezusa, daje nam całego Chrystusa – Drogę, Prawdę i Życie.
Tytuł ten przysługuje Maryi ze względu na to, że jako Matka Boża otrzymała misję, aby dać Jezusa Chrystusa apostołom. Od pierwszych chwil czuwała nad rozwojem rodzącego się Kościoła. Jako Mistrzyni Apostołów Maryja po Zmartwychwstaniu przygotowywała ich na przyjęcie Ducha Świętego: umacniała ich wiarę, była dla nich przykładem, przewodniczyła im w Wieczerniku, gdzie odbyły się pierwsze rekolekcje w Kościele. Apostołowie od Niej uczyli się modlitwy i wytrwałości, uczyli się poznawać siebie i przy Niej przygotowywali się do przyszłych zadań. Maryja formowała ich umysły, wolę i serca, kształtując je na wzór umysłu, woli i serca Jezusa Chrystusa.
Jak wcześniej towarzyszyła Jezusowi, tak potem wspierała swoją modlitwą, przykładem i radą pierwszych apostołów; i jak ich rozumiała i podtrzymywała na duchu, tak też rozumie i wspiera apostołów wszystkich czasów, ponieważ misję rozpoczętą na ziemi kontynuuje nadal w niebie. Z nieba, już jako Królowa, nieustannie opiekuje się Kościołem Chrystusowym. Także dziś Maryja jako Królowa Apostołów otacza swoją opieką Kościół i broni go w niebezpieczeństwach. Ma ku temu szczególne prawo, ale też szczególne możliwości: jako Pośredniczka wszystkich łask.
Czcigodni Kapłani, Drodzy Siostry i Bracia w Chrystusie
Dziś wyśpiewujemy uroczyste Te Deum za 100 lat pracy na niwie Pana Księży Pallotynów niech dar wdzięczności staje się mocą i zapałem dla dalszej służby na chwałę Pana i dla uświęcenia Ludu Bożego. Niech Maryja, Królowa Różańca św., wspiera wspaniałe dzieło zapoczątkowane 100 lat temu na tym wyjątkowym miejscu.
Amen
