W świetle wcześniejszych relacji o powszechnym entuzjazmie dla Jezusa w okolicy, a zwłaszcza w Kafarnaum, zaskakujące jest surowe oskarżenie, że społeczności nie pokutowały. Czy wynika to z rozróżnienia między powierzchownym entuzjazmem a zmieniającą życie skruchą? Czy też powinniśmy odczytywać to jako szerokie uogólnienia dotyczące postawy mieszkańców miasta, a być może zwłaszcza ich przywódców, do których tłumy, które poszły za Jezusem (a jeszcze bardziej jego uczniowie, którzy są również miejscowymi ludźmi) są wyjątkami?
Ogólne oczekiwanie sprzeciwu i prześladowań, z którymi spotkaliśmy się w rozdziale 10, a które najwyraźniej miały pochodzić od miejscowej ludności żydowskiej, sugeruje to drugie, w którym to przypadku powinniśmy prawdopodobnie odczytać wcześniejsze pozytywne podsumowania Mateusza dotyczące reakcji na Jezusa jako reprezentujące mniej niż większość zwykłych Galilejczyków.
Przez pewien czas Jezus mógł być tematem rozmów w mieście, ale zainteresowanie szybko osłabło, a frustracja Jezusa “tym pokoleniem” znajduje wyraz w języku prawie tak silnym, jakiego użyje bardziej konkretnie wobec uczonych w Piśmie i faryzeuszy w Jerozolimie w rozdziale 23. Nawet w Galilei, w tym “własnym” mieście Jezusa, Kafarnaum, okres miodowego miesiąca najwyraźniej się skończył.
