Wszystko dzieje się to w pociągu. W przedziale siedzi młody człowiek wraz z drugim przypadkowo spotkanym pasażerem. Młody człowiek zwierza się w rozmowie:
“Wracam z więzienia po odsiedzeniu kary. Prowadziłem przedtem złe życie. Moi rodzice musieli się mnie wstydzić, wyparli się mnie. A ja chcę wrócić do nich. Chcę rozpocząć nowe życie. Jak rodzice mnie przyjmą? Boję się tego spotkania. Jadę dzisiaj do domu. Przedtem napisałem list do rodziców: Chcę wrócić, ale wiem, że macie prawo mnie odtrącić. Nie wiem, czy mnie przyjmiecie. Boję się tego spotkania, dlatego proszę, jeżeli chcecie mnie przyjąć z powrotem, to dajcie mi znak. Gdy będę wracał do domu, pociąg będzie przejeżdżał obok naszego domu. Jeżeli chcecie, żebym wrócił, to na drzewie przed naszym domem wywieście białą chustkę. Będę patrzył przez okno, jeżeli będzie biała chustka, to będę wiedział, że w domu czeka mnie przebaczenie.”
Tak opowiada ten młody człowiek, a pociąg zbliża się do jego rodzinnej miejscowości. ,,Bardzo się boję, nie będę patrzył, bo może nie będzie znaku. Może ty – zwraca się do pasażera – popatrzysz?” I ukrył twarz w dłoniach.
Nagle słyszy, jak jego towarzysz woła: ,,Chodź, zobacz!” Zdobył się na odwagę, spojrzał i zobaczył coś wspaniałego: nie tylko jedną białą chustkę, ale całe drzewo przybrane białymi chustkami. Na każdej gałęzi wisiała chustka. To był znak, że ojciec i matka czekają z przebaczeniem.
Ta dzisiejsza cicha i święta noc zacznie się od chwili, kiedy weźmiemy do ręki biały opłatek. Będziemy się łamać i dzielić między sobą, a on – właśnie dzielony i łamany – połączy nas ze sobą, podkreślając ukryte drgnienia serc, cichą łzę w oku, dobre słowo, zwłaszcza jeśli było to słowo przebaczenia i pojednania, uścisk dłoni, jasność spojrzenia wskazującego na bliskość bez zakłamania czy udawania. Bo nie możemy usiąść do stołu wigilijnego, jeśli nie pojednamy się z drugim człowiekiem.
Dzień wigilii to taki dzień, kiedy na drzewach rosnących przy naszych domach, blokach, plebaniach widać na każdej gałęzi białą chustkę. Znak, że w tej rodzinie, tym domu, tej wspólnocie czeka przebaczenie.
Po raz kolejny Chrystus przychodzi do nas tej nocy. Po co? Aby dzisiaj prosić o człowieka pokój, miłość i przebaczenie – nic więcej, tylko o to…
